|
الهه ی الهام
انجمن ادبی
بیست و یکم آبان ماه زادروز علی اسفندیاری است. همان نیما یوشیج عزیز خودمان؛ کسی که به شایستگی ابداع کننده شیوه ی نوین در شعر فاخر فارسی است و می توان او را پدر شعر امروز فارسی نامید. به یمن این روز یکی از زیباترین و آشناترین سروده های پیرمردی که به قول جلال آل احمد، چشم ما بود، را می آورم: « تو را من چشم در راهم» تو را من چشم در راهم شباهنگام که می گیرند در شاخ تلاجن، سایه ها رنگ سیاهی را وزان دلخستگانت راست اندوهی فراهم تو را من چشم در راهم شباهنگام در آن دم که بر جا، درّه ها چون مرده ماران، خفتگانند در آن نوبت که بندد دست نیلوفر به پای سرو کوهی دام گرم یاد آوری یا نه من از یادت نمی کاهم تو را من چشم در راهم! نظرات شما عزیزان: م.ج
 ساعت21:27---21 آبان 1392
سلام.باید بگم این ازبی نظیرترین شعرهای زبان فارسی است که تاقرن ها بعدازماخوانده خواهدشدوآه ازنهادخواننده اش برخواهد آورد،شخصافکرمیکنم یکی ازمهم ترین دلایل حس صمیمیتی وراحتی که باشعرنیماداریم همان سرشت پاک وساده وبی آلایش شاعراست.بااین که دردل همه ادب دوستان اسطوره ای برای خودش بوداماهنوزهمچنان افتاده ومتواضع می نمودومن این هارا ازمقدمه ی بعضی کتابهایش که باقلم خودشاعرنگاشته شده بوددریافتم.روحش شادویادش همواره گرامی باد
.gif){kind=small} .gif){kind=small}
موضوعات آخرین مطالب آرشيو وبلاگ پيوندها
نويسندگان
|
||
 |
تبادل
لینک هوشمند
